Page 72 - NP Zbornik 46_DRUGO REVIDIRANO IZDANJE
P. 72

72                  Safet Bandžović, Sandžak i konstituisanje avnojske Jugoslavije...


               nabrajanje  svih  ovih  regiona  na  osnovu  jednakosti.   Marjan  Dimitrijevski
                                                                42
               piše o pominjanju Sandžaka u Jajcu: „Следејќи ги идеите за национално и
               социјално ослободување, вградени во југословенската антифашистичка и
               народноослободителна борба, а ценејќи го високиот степен на таа борба во
               Санџак, Претседателството на АВНОЈ на 29.11.1943 г., покрај другите, го
               споменува и ЗАВНОС” (М. Димитријевски 2014: 70).
                   Federalne  koncepcije  promovirane  su  kao  snažni  udarac  „velikosrpskoj
               hegemoniji”  i  „versajskoj  Jugoslaviji”.  Proglašenje  nove  jugoslavenske  države
               dočekano  je  „na  nož  od  svih  nacionalističkih  snaga”  (Živković 1978: 289-
                                                                 43
               296; Đuretić 1985: 55; Protić 1994: 286-292; Đuretić 1995: 441). Ideja o njenom
               stvaranju  na  federalnoj  osnovi  potekla  je  još  od  Britanaca  1918,  ali  je  tada
               odbačena na zahtjev Francuza, koji su vjerovali da je unitarizam utemeljen na
               etničkom principu korisniji za interese nove države (Miljuš: 240). Jugoslavija je
               revitalizirana na ideji složene države, garanta očuvanja zasebnosti. Oblikovana
               je  u  duhu  „partizanskog  jugoslavenstva”  (Pavlović  1996:  15-16).  Titova  vlast
               je,  prema  nizu  ocjena,  bila  za  mnoge  najbolji  mogući  ishod  jugoslavenske
               ratne  drame,  iako  ima  i  drugačijih  stavova  (Đuretić  1995:  160-162).  Veličanje
               Tita je „podgrevalo i snažilo i sam revolucionarni proces”. Na prvom sastanku
               Predsjedništva  AVNOJ-a  u  oslobođenom  Beogradu  28.  novembra  1944.  je



               42   U prvom nacrtu Zakona o imenu države i državnom grbu od 27. marta 1944. koji je
               kasnije mijenjan, ime države je „Demokratska Federativna Jugoslavija”, koja je stvorena
               „zajedničkom borbom i slobodnom voljom naroda Srbije, Vojvodine i Sandžaka, Hrvatske,
               Slovenačke, Makedonije, Crne Gore i Bosne i Hercegovine”. Ukoliko je postojao razlog
               da se uspostavi ZAVNO Sandžaka tokom rata, uočava Flere, „a tako je smatrano prema
               jasnim principima, zašto ono ne bi bilo ponovo potvrđeno u vreme mira, kao što je to
               bio  slučaj  sa  svima  ostalima.  Formulacija  Odluke  ne  nudi  zadovoljavajući  odgovor,
               indicirajući da je Sandžak uspostavio veće u situaciji slabe komunikacije, pošto je Tito
               pozvao na uspostavljanje lokalnih, oblasnih i zemaljskih veća 1943. Oni su odgovorili
               na  ambiciozan  način”  –  vidi:  S.  Flere,  Autentičnost  osnivanja  Titove  Jugoslavije  kao
               federacije, 1139.
               43   Osnovna  obilježja  komunističkog  poimanja  јugоslavеnskоg  fеdеrаlizmа  je  krajem
               1944. objasnio Moša Pijade, potpredsjednik AVNOJ-а. U njegovom spisu Ravnopravnost
               Srba i  Hrvata u Hrvatskoj  stoji,  da,  iako  još  nije  vrijeme  za  utvrđivanje  unutrašnjih
               granica, one će biti tako povučene da „federalna Hrvatska ne može obuhvatiti sve Hrvate,
               kao što ni federalna Srbija ne može obuhvatiti sve Srbe, pa ma kakve bile njihove granice.
               Jedan znatan deo srpskog naroda mora ostati izvan njenih granica (...) nije moguće naći
               rešenje, da svi Srbi budu u svojoj federalnoj jedinici, a svi Hrvati u svojoj”. Nacionalni
               problem se može shvatiti ako se ima u vidu jedinstvo države, samo ona „obuhvata u
               svojim granicama celinu srpske, kao i celinu hrvatske nacije” – prema: M. Bešlin, Јоsip
               Brоz Titо i јugоslоvеnski fеdеrаlizаm (1963–1974), u: Tito - viđenja i tumačenja, 60.
   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77