Page 81 - NOVOPAZARSKI ZBORNIK 45
P. 81

Novopazarski zbornik, 45/2022, str. 45-94                            81


                     Beograd je, za razliku od okupiranih evropskih prijestoničkih gradova, na
               svojoj teritoriji imao četiri koncentraciona logora: Topovske šupe, Staro sajmište
               (Sajmište), Milišića ciglana i Banjica.  Pošto je propala prvobitna namjera nacista
                                                176
               da se “jevrejsko pitanje” u Srbiji riješi deportacijom zatočenih na Istok (u Poljskoj
               još nisu bili osnovani koncentracioni logori, a u Rumuniji nisu htjeli da ih prime),
               preostali beogradski Jevreji su u decembru 1941. upućeni na Sajmište.  Sajmište
                                                                             177
               (“Judenlager  Semlin”)  formirano  je  kao  logor,  u  zgradama  nekadašnjih  sajam-
               skih izložbenih paviljona na lijevoj obali Save, u jesen 1941. pod jurisdikcijom
               njemačkih vlasti u Beogradu. Bio je to “isključivo nacistički logor i dio povijesti
               onog dijela Srbije koji je bio pod direktnom okupacijom nacističke Njemačke, a ne
               NDH”.  Intenzitet potjere za odbjeglim Jevrejima bio je najjači u vrijeme njego-
                     178
               vog otvaranja – krajem 1941. i početkom 1942, jer je logor trebalo da ima centralno
               mjesto u “konačnom rešavanju jevrejskog pitanja” u Srbiji.  Jevreji su strijeljani
                                                                   179
               u Jabuci blizu Pančeva i nekim drugim mjestima. “Judenlager Semlin”, otvoren
               pogledima Beograda, s druge strane rijeke, formalno se nalazio na teritoriji NDH,
               ali je obaveza njegovog snabdijevanja hranom, prema njemačkim naredbama, bila
               na Beogradskoj opštini. Ova obaveza je finansirana novcem koji su njemačke vla-
               sti imale na raspolaganju od pljačke i prodaje jevrejske imovine. Bio je to jedi-











               176   Živković, N. (2009). Prolazni logor Topovske šupe. Nasleđe. 10, 107; Jevrejska
               baština  u  Srbiji,  “Politika”,  specijalni  dodatak,  Beograd  15.  februar  2010,  15;  S. Ast,
               Nedić je ubica i Srba i Jevreja i Cigana, “Politika”, Beograd 7. mart 2009; Z. Paković,
               Srbija pod kukastim krstom, “Politika”, Beograd 12. decembar 2009.
               177   Zločin svakog dana, sem nedelje: priča o Holokaustu u okupiranoj Srbiji, https://
               nationalgeographic.rs/istorija-i-kultura/istorija/a26756/holokaust-u-srbiji-zlocin-svakog-
               dana-sem-nedeljom.html.
               178   Byford, J. (2018). Put do “srpskog Yad Vashema”: manipulacije povijesti logora
               Sajmište i Jasenovac. U Jasenovac: manipulacije, kontroverze i povijesni revizionizam
               (96); opšir. Lopičić Jančić, J., Vasić, Lj. (2021) Genocide against the Jews in Serbia in
               1941-1945. Srpski jezik, književnost i umetnost. II/1, 271–282.
               179   Petrović Todosijević, S. Bekstva Jevreja sa teritorije nemačke okupacione zone u
               Srbiji 1941–1944. Str. 61. “Mi ne znamo ni zašto, ni na što, ni na koliko smo osuđeni. Sve
               na svetu je divno, i najbednija egzistencija van logora, a ovo je inkarnacija sviju zala””
               pisala je u februaru 1942. logorašica Hilda Dajč beogradskoj prijateljici Mirjani Petrović,
               navodeći dalje: “Blizu smo sveta, a tako udaljeni od svih. Ni sa kim nemamo veze, život
               svakog pojedinca napolju teče isto tako dalje, kao da se pola kilometra dalje ne odigrava
               klanica šest hiljada nevinih. Svi smo jednaki po svome kukavičluku i vi i mi” – prema:
               Mesta stradanja i antifašističke borbe u Beogradu 1941–44. Beograd 2013. Str. 189.
   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86