Page 184 - Zbornik 27
P. 184

NZ27/2003               MIGRACIONI POKRETI ...                      187


                         G. Gravier je o prvim doseljenicima pisao da se nisu lako adaptirali »naro~ito star-
                         ci koji nisu mogli da nau~e turski i koji vazda osje}aju da ih ovdje smatraju kao
                                 57
                         strance«. U selima razbijenog tipa koja su formirali, kao {to su bila i ona u BiH,
                         pravili su, po tom uzoru, iste »bosanske« ku}e.
                               Jedan manji broj muhad`ira se nastanio i u arapskim provincijama Osman-
                         skog carstva. Neposredno pred okupaciju BiH, neke ugledne mostarske porodice
                         (Stupac, ]ehaji}, Had`ijahi}, Rizvanbegovi}, Laki{i}, Dra~e, itd.) poslale su svoje
                         predstavnike u Istanbul, tra`e}i od tamo{njih vlasti dozvolu za useljenje. Nakon do-
                         bijanja saglasnosti pristupili su pripremama za seobe koje su trajale {est mjeseci. No-
                         ve vlasti u BiH nisu pravile nikakve smetnje oko njihovog odlaska, ali im u tome ni-
                         su ni pomagale. Iseljenici su rasprodali veoma jeftino svoju imovinu. Bile su to poro-
                         dice mahom iz Mostara, Trebinja, Stoca, ^apljine. Prvo mjesto u kome se zaustavilo
                         ovih, oko stotinu porodica, na svom dugom muhad`irskom putu, bio je Istanbul, a
                         potom Izmir. Tu su se neke zadr`ale, dok su druge nastavile pute{estvije ka Siriji, ka
                         jednom selu u neposrednoj okolini Damaska. Sopstvenim sredstvima tamo su kupili
                         imanja na kojima su se bavili zemljoradnjom. U novoj sredini do{li su veoma brzo u
                         sukob sa lokalnim stanovni{tvom, pa su iz tih razloga, kao i zbog vreline oblasti na
                         granicama Sirijske pustinje, zatra`ili novo preseljenje. Nakon dobijanja saglasnosti
                         krenuli su prema Palestini, dok je u Siriji ostalo tek nekoliko porodica. Neki su oti{li
                         u Adanu i Istanbul, dok su se oni koji su do{li u Palestinu naselili u Kajzeriju, u nepo-
                         srednoj blizini Haife, na palestinskoj obali Sredozemnog mora. Jedna grupa se nase-
                                                    58
                         lila u Janunu, u blizini Nablusa. Dio muhad`ira, mahom iz Hercegovine, zaustavio
                         se, pak, 1878. u neposrednoj blizini Dra~a, u gradi}u [ijak, u selima Borak i Kod`oe,
                                          59
                         u okolini Muzi~eja. Nakon Drugog svjetskog rata procjenjivalo se da u Albaniji
                                                         60
                         ima oko 17.000 potomaka muhad`ira. Srpski konzul u Pri{tini Branislav Nu{i} in-
                         formirao je vladu u Beogradu o dolasku bosanskih muhad`ira u Feriz-bej (Uro{evac)
                         i Kosovsku Mitrovicu, gdje su se oni nastanjivali »valjda zato {to se tu jo{ ose}aju u



                         57  G. Gravier, Emigracija Muslimana iz Bosne i Hercegovine, Pregled, br. 7–8, Sarajevo 15. janu-
                             ar 1911, 477.
                         58  N. Seferovi}, Kolonija hercegova~kih muslimana u Kajzeriju u Palestini, 54–56. U Kajzeriju
                             }e ostati sve do zvani~nog progla{enja izraelske dr`ave 1948. kada }e, silom prilika, biti raselje-
                             ni po susjednim arapskim zemljama, a ovo }e naselje prestati da postoji.
                         59  M. Stojkovi}, Albanska politika asimilacije jugoslovenskih nacionalnih manjina, Sveske, br.
                             26–27, Sarajevo 1989, 107–108. A. Mehmedovi} pi{e 1990. o obilasku ovih sela: »U Boraku
                             `ive isklju~ivo Bo{njaci. Njihovi preci su davno krenuli put Turske pa kad su stigli u ove krajeve
                             re~eno im je da je to Turska, dalje im nisu dali. Tu su se zaustavili i tu ostali do dana-dana{njeg.
                             A svi ka`u kamo sre}e da nikad nisu upoznali ove krajeve. Sa~uvali su svoj jezik, obi~aje, pona-
                             {anje a naro~ito gostoprimstvo i pored svog svekolikog siroma{tva« — cit. prema: A. Mehme-
                             dovi}, Islam u zemlji dvoglavog orla, »Muallim«, br. 8, Sarajevo maj 1991.
                         60  Z. Laki} — T. @ugi}, Polo`aj jugoslovenskih manjina u Albaniji od 1945. do danas, Mostovi,
                             br. 122–123, Pljevlja 1992, 147–148. Op{ir. T. Kralja~i}, Iseljavanje muslimana iz Bosne i
                             Hercegovine u Albaniju za vrijeme austrougarske uprave,u: Stanovni{tvo slovenskog porijekla
                             u Albaniji, Titograd 1991.
   179   180   181   182   183   184   185   186   187   188   189