Page 86 - NP Zbornik 46_DRUGO REVIDIRANO IZDANJE
P. 86

86                  Safet Bandžović, Sandžak i konstituisanje avnojske Jugoslavije...


               ustvrđuje Ramiz Crnišanin, da je „partijsko vođstvo pred kraj rata promijenilo
               svoju  politiku  prema  nacionalnom  pitanju,  a  naročito  u  odnosu  na  tretman
               Muslimana”   (Crnišanin:  89).  Muslimani  ubrzo  nestaju  kao  narod  s  političke
                          78
               pozornice Jugoslavije, iz statistike i političke terminologije  (Đurović 2022: 424-
                                                                   79
               427). Historijsko pamćenje oblikuju tri bitna u različitoj mjeri institucionalizirana
               idejna  faktora:  kultura  sjećanja,  historijska  nauka  i  primarno  iskustvo  (Kuljić
               2003: 98).
                   Početkom  marta  1945.  obrazovana  je  privremena  „jedinstvena”  vlada
               od  predstavnika  NKOJ-a  i  kraljevske  izbjegličke  vlade,  što  je  bilo  na  liniji
               sporazuma velike trojice u Jalti. Njenim osnivanjem prestali su postojati vlada u
               izbjeglištvu i NKOJ. Država je dobila ime Demokratska Federativna Jugoslavija
               (DFJ). Najistaknutiji političari iz emigracije koji su ušli u novu vladu su Milan



               To je okolnost koju se ne smije zanemariti jer ona značajno dovodi u pitanje utemeljenost
               tvrdnje  prema  kojoj  je  podjela  Sandžaka  između  Srbije  i  Crne  Gore  bila  protivna
               tadašnjim muslimanskim interesima. Uostalom, argument u prilog tomu kako tadašnji
               muslimanski  uglednici  u  okviru  NOP-a  raspuštanje  ZAVNOS-a  i  podjelu  Sandžaka
               nisu smatrali štetnim za svoje interese jest činjenica da su tu odluku potpisala i dvojica
               dužnosnika  Izvršnog  odbora  ZAVNOS-a  muslimanskog  porijekla,  Murat  Šećeragić  i
               Edib Hasanagić… logičnim se čini zaključiti kako je odluka o raspuštanju ZAVNOS-a
               u manjoj mjeri bila vezana uz položaj muslimanskog stanovništva toga kraja te je ona
               primarno bila uvjetovana interesima dvaju partijskih tijela koja su se borila za utjecaj
               nad tim područjem: Pokrajinskim komitetom KPJ za Crnu Goru i Boku i Pokrajinskim
               komitetom KPJ za Srbiju. U toj bitki, po svemu sudeći, prevagu je odnio Pokrajinski
               komitet KPJ za Srbiju” – prema: V. Šumanović, Zemaljsko antifašističko vijeće narodnoga
               oslobođenja Sandžaka – glavne značajke, 282-283.
               78   Crnišanin ocjenjuje da je osnivanje ZAVNOS-a dalo pozitivne rezultate i doprinose
               NOP-u u Sandžaku: „To na kraju nisu mogli da ospore ni oni koji su donijeli odluku o
               njegovom ukidanju, ali su davali sasvim neuvjerljive i ako hoćete uvredljive argumente”;
               opšir.  Ramiz  Crnišanin:  „Ukidanje  autonomije  je  nepravda  za  Sandžak”,  https://
               diwanmagazin.wordpress.com/2014/11/19/ramiz-crnisanin-ukidanje-autonomije-je-
               nepravda-za-sandzak/.
               79   Milovan Đilas, ministar Crne Gore u vladi DFJ, bio je 1946. protiv prijedloga da se
               u državni grb Jugoslavije unese šesta baklja koja bi, u duhu avnojskih principa, izrazila
               nacionalnost  Muslimana  i  njihovu  ravnopravnost  sa  ostalih  pet  nacija  –  o  tome:  M.
               Abazović,  Kadrovski rat za BiH (1945-1991),  Sarajevo  1999,  287.  „Mi  smo  polazili
               od činjenice”, objašnjavao je Đilas docnije, „da religija nе može biti odrednica nасiје
               i nacionalne svesti… Nas је u razumevanju činјеniсе da su Muslimani posebnost, ne
               samo religiozna, omela naša ideologija. Prvo ateizam… Nama је ateizam takođe otežao
               da shvatimo da religija može igrati važnu ulogu u konkretnom, muslimanskom slučaju
               u  formiranju  nacionalne  svesti  i  posebnosti  muslimana”  –  prema:  M.  Đilas-N.  Gaće,
               Bošnjak Adil Zulfikarpašić, Zürich-Zagreb 1994, 103.
   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91