Page 133 - NOVOPAZARSKI ZBORNIK 45

Novopazarski zbornik, 45/2022, str. 125-139 133

ni mevludski tekst. Iz uvodnog teksta saznajemo i datum pisanja, odnosno vrijeme
Gaševićevog razgovora s kolašinskim predvodnicima.

Kad se nađoh u Kolašin kajmekam,
znadem da sam puno nakis u kelam.

Moliše me kolašinski prviši,
nama mevlud na bosanski napiši.

Sad je tarih kad me oni moliše:
dan deseti od Redžeba bijaše.

’Mi smo žudni znati mevlud šta kaže,
Pejgamberu svi smo ašik odviše!

Drugi jezik mi lijepo ne znamo,
Allah jedan, hak Pejgamber – svi zamo.

U Kur’anu na sve iman imamo,
bosanski nam mevlud gradi, molimo
(Gašević 1935/36: 3) 11

Tridesetak godina kasnije, u Novom Pazaru nastaje drugi mevlud, koji je
također napisan arebicom na bosanskom jeziku. Arif Brkanić je u Novom Pazaru
zbog svog sarajevskog porijekla dobio nadimak Sarajlija, a 1910. godine napisao
je Mevlud koji se štampao u Istanbulu 1911. godine. Puni naslov Mevluda Ari-
fa Sarajlije, koji je u štampanom izdanju naveden na arapskom jeziku, jeste Ovo
je prijevod mevluda plemenitog Vjerovjesnika na jezik lijepi bosanski, a skraćeni
naslov koji je napisan na bosanskom jeziku arebicom glasi Terdžuman mevludski
na jezik bosanski. I ovaj mevlud, po riječima autora, predstavlja prijevod Mevluda
Sulejmana Čelebije. Sarajlijin mevlud ima prozni i poetski dio. Prozni dio Mevluda
sadrži nekoliko tekstova u kojima se daju upute kako se treba ponašati tokom uče-
nja mevluda, kakvim jezikom je mevlud ispjevan, kojim će se arapskim slovima
označavati neki glasovi bosanskog jezika, sa čime će se čitalac ili slušalac mevluda
u nastavku sresti i uputstvo kako se obnavlja i potvrđuje iman – vjerovanje u Boga,
dž. š. Poetski dio je, kao i Gaševićev Mevlud, pisan u jedanaestercu i ima 502 stiha,
odnosno 251 bejt. I Sarajlija u svojoj mevludskoj poemi na samom početku navodi
osnovni razlog sastavljanja i slušanja mevluda na maternjem jeziku. On kaže da je
potreba svakog čovjeka da upozna život poslanika Muhammeda, s. a. v. s., da bi

11 Za pisanje transliteriranih mevludskih stihova Mevluda Saliha Gaševića korišteno je
izdanje koje je uradio Džemaludin Čaušević 1354. godine po muslimanskom kalendaru,
odnosno 1935/36. godine u štampi Islamske dioničarske štamparije u Sarajevu.