Page 40 - Novopazarski Zbornik 36
P. 40

VALORIZACIJA OSMANLIJSKIH OBJEKATA U SRBIJI



               Mehmet Zeki İbrahimgil                                        UDK 72.033.3(497.11)"14/17"
               Gazi Univerzitet
               Istanbul






                      Balkan je još od antičkog doba bio mjesto naseljavanja i trgovanja, stva-
               ranja i susreta kultura između Istoka i Zapada, između Rima i Vizantije. Zbog toga
               možemo reći da je Balkan multietnički, multikulturalni i multireligijski prostor
               gdje se, pod uticajem raznih naroda i civilizacija, stvorio jedan etnički i arheolo-
               ški muzej. Osmanlije su na prostorima Balkana, zbog njegove vojne, trgovinske,
               ekonomske, kulturne i socijalne važnosti, vodili novograditeljsku politiku. Popra-
               vljajući već postojeće gradove i objekte, takođe su gradili nova mjesta i naselja.
               U gradovima su, okolo džamija, nastajali kompleksi, što je gradovima dalo jedan
               novi izgled.  Danas najpoznatiji primjeri ovakve jedne gradnje možemo naći u
                          1
               Beogradu, Novom Pazaru, Vranju, Leskovcu, Preševu i Pirotu.
                      U osmanskom periodu faktori koji su najviše uticali na razvoj grada su bili
               geografski položaj, topografska slika, dostupnost i građevinarstvo. Ovi nabrojani
               faktori su za razvoj jednog grada nezaobilazne tačke. Ovi faktori su poput jednog
               neprekidivog lanca, gdje jedan dio slijedi drugi. Jezgro konstrukcije osmanlijskih
               gradova se sastojalo od pet (5) glavnih pojmova:
                      1. Tvrđave, kule, oružarnice, itd. — objekti za vojne svrhe i odbranu;
                      2. Državni objekti — dvorovi i sandžaci, vilajetski konaci — mjesta gdje
               su se skupljali ili stanovali viši državni službenici, te odakle su vodili poslove;
                      3.  Vjerski,  trgovinski  i  kulturni  objekti  poput  džamija,  hanova,  arasta
               (otvorene ili zatvorene čaršije), hamama, itd. koji su se nalazili u samom centru
               grada ili okolini;
                      4. Mahale — mjesta blizu centra grada gdje je bilo smješteno stanovništvo;
                      5. Vanjske mahale ili varoši. Mjesta izvan grada ili kasabe, kao što su
               obližnja sela.
                      Kod Osmalija, gradovi i kasabe su se poznavale po pravilu: „Klanja se
               džuma i postoji pazar“.  Na početku i u srednjem vijeku srce gradova je činila
                                    2
               utvrda. Osmansko-turski gradovi su ovome načinu gradnje dopunili kuće i dža-


               1   Hamdija Kreševljaković, „Stari bosanski gradovi“, Naše starine, S.2, Sarajevo 1954, s. 12.
               2   Ergenç, Ö., „Mimar Sinan’ın yaşadığı Dönemdeki Osmanlı Türk Kenti Hakkında Kısa Bilgi-
                   ler“, Mimarlık, 82/5–6 S.179–180, Ankara, 1982.
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45