Page 80 - NOVOPAZARSKI ZBORNIK 44-2021
P. 80

80         A. Bjelak, Srpski kao L1 i L2 i Bosanski jezik u obrazovanju u Republici Srbiji...


               na ovim prostorima, čime je i inicirano djelovanje s namjerom ostvarivanja za-
               konom zagarantovanog prava na službenu upotrebu jezika i prava na obrazovanje
               na jeziku koji smatraju maternjim. Shodno navedenom, nameće se pitanje modela
               obrazovanja na jezicima nacionalnih manjina. Na osnovu istraživanja koje smo
               izvršili u srednjim školama na prostoru Novog Pazara, možemo primijetiti da su
               uspostavljene sljedeće varijante: srpski jezik kao maternji (srpski kao L1), srpski
               jezik kao nematernji (srpski kao L2) i bosanski jezik (bosanski kao L1), što je u
               skladu sa Zakonom o osnovama sistema obrazovanja i vaspitanja Republike Srbije,
               kojim se, prema članu 5 (stavovi 2, 3 i 6), upućuje da se “za pripadnike nacional-
               ne manjine obrazovno-vaspitni rad ostvaruje na jeziku, odnosno govoru i pismu
               nacionalne manjine”, “za pripadnike nacionalne manjine obrazovno-vaspitni rad
               može da se izvodi i dvojezično na jeziku i pismu nacionalne manjine i na srpskom
               jeziku, a u skladu sa posebnim zakonom”, te da “kada se obrazovanje stiče na
               jeziku nacionalne manjine, stranom jeziku ili dvojezično, učenje srpskog jezika je
               obavezno”. Bosanski kao L2 zastupljen je samo u nižim razredima osnovne škole
               kao fakultativni predmet.
                     U Elaboratu (Model obrazovanja za sandžačke Bošnjake u Republici Srbiji
               2009: 5) navodi se da se u Republici Srbiji od školske 2004/05. godine u osnovnim
               školama u Novom Pazaru i okolini “za pripadnike bošnjačke nacionalne zajednice
               primjenjuje najmanja zakonom predviđena varijanta obrazovanja – izučavanje bo-
               sanskog jezika kao izbornog nastavnog predmeta „Bosanski jezik sa elementima
               nacionalne kulture“, i to na nivou osnovnog obrazovanja”.
                     Prvi čas bosanskog jezika u Republici Srbiji, na području Raškog okruga,
               održan je 20. oktobra 2004. godine u Osnovnoj školi „Dr Ibrahim Bakić“ u selu
               Ljeskova u Tutinu (Obrazovanje na bosanskom jeziku u Sandžaku (2013-2020)
               2020: 10), što je i bila osnova za uvođenje predmeta Bosanski jezik sa elementima
               nacionalne kulture, koji je u školskoj 2009/10. godini zastupljen u nastavi od I do
               VII razreda osnovne škole, kao izborni nastavni predmet, u 11 odgojnoobrazovnih
               ustanova sa 571 učenikom, kojima je srpski jezik bio L1 (ibid.: 12). Fakultativni
               status predmeta u školskoj 2009/10. rezultirao je neznatnim brojem učenika koji ga
               pohađaju, ali i uvjerenjima roditelja da je za djecu bolje da uče neke druge predme-
               te, a da će maternji jezik naučiti kod kuće.
                     Implementiranjem cjelokupne nastave na bosanskom jeziku (područje No-
               vog Pazara, Sjenice i Tutina), 2. septembra školske 2013/14. godine, bosanski je-
               zik, historija i kultura izučavaju se u 35 odgojno-obrazovnih ustanova, 168 odje-
               ljenja, koja su imala ukupno 4.088 učenika (ibid.: 10). U 2013/14. školskoj godini
               2.200 nastavnika i saradnika polagalo je test iz bosanskog jezika, na osnovu kojeg
               su dobili certifikat o poznavanju bosanskog jezika i mogućnosti realizacije nastave
               na tom jeziku (ibid.: 13), koje je izdavalo Bošnjačko nacionalno vijeće. Certifikate
               o poznavanju bosanskog jezika od 2014. godine izdaje Državni univerzitet u No-
               vom Pazaru (ibid.).
   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85