Page 128 - Novopazarski Zbornik 36
P. 128

132                           Nadžib Kočan                      НЗ 36/2013

                      Ovo selo, kako tvrdi Lutovac, dobilo je ime po vrbama koje su rasle pored
               potoka.  Sam toponim Vrbica je veoma starog porekla, i on je, po mišljenju Osto-
                      4
               jića „vezan za obredne običaje svih Slovena“,  dok etimolog, Petar Skok, smatra
                                                        5
               da je „vrbica“ crkveni termin u pravoslavaca. 6
                      S obzirom na prirodna bogatstva i povoljan geografski položaj Vrbica je
               bila nastanjena od najstarijih vremena. Najstariji stanovnici na teritoriji današnje
               Crne Gore bili su Iliri, a njen severoistočni dio, pa i područje sela Vrbice, naselja-
               valo je poznato ilirsko pleme Autarijati. O njihovom prisustvu na ovom prostoru
               svedoči jedan tumul — humka koji je pronađen na lokalitetu Ravni Turjak u Gor-
               njoj Vrbici.  Za Autarijate se kaže da su bili nekada najugledniji narod u unutra-
                         7
               šnjosti.  Stanovništvo u predrimsko doba je ponajviše sedelo u višim krajevima,
                     8
                                                                                      9
               a to potvrđuje i pomenuti lokalitet u Gornjoj Vrbici.
                      Da je Vrbica bila odavno naseljena, a da se stanovništvo u njoj smenji-
               valo, pokazuju materijalni ostaci na terenu, prvenstveno crkvine i stara groblja.
               Prilikom svog obilaska ovog sela Milisav Lutovac je zabeležio na brežuljku u
               Zadublju da se nalazi „grčka crkvina“ i „grčko groblje“. Samo su temelji ostali od
               crkve a groblje je bilo dosta dobro očuvano. Grobovi u njemu pokriveni su dugač-
               kim monolitnim pločama.  I naziv „Zapis“ na brdu prema selu Zagrađu takođe je
                                      10
               vezan za ranije stanovništvo.
                      Ovakvih tragova ima i u Gornjoj Vrbici. U potesu Prisoje staro groblje i cr-
               kvina zarasli su u šumu, a više Gornje Vrbice nalazi se još jedno „crkvište“ i oko nje
               groblje sa dugačkim pločama.  Kada je probijen put iz sela prema planini prošao je
                                         11
               preko ovog potesa, tako da je crkvište na desnoj, a groblje na levoj strani puta, koje je
               u narodu poznato kao Vlaško groblje što upućuje na prisustvo Vlaha stočara na ovom
               prostoru. Jedan potes na južnoj strani sela nosi naziv Dvorišta, a da je bio stalno na-
               seljen svedoče ostaci kuća, crkvina i groblja. Jiriček kaže da je kuća u prošlosti nazi-
               vana dvor, i da je dvorište (obor) kuće bilo ograđeno plotom, ili u kršu suhozidom.
                                                                                     12
               U Đurovom dolu i Prijekim livadama Lutovac je zapisao da se vide tragovi groblja,
               a na donjoj strani blizu šume i potoka „kažu da je bila crkvina“.  Drugi potes u Gor-
                                                                     13
               njoj Vrbici zvani Ćelije (potok Ćelije) ukazuje da je ovde bilo kaluđersko boravište.
                      Vrbica je karakteristična i po tome što ima 190–200 mikrotoponima. Veći
               broj njih je srpskog porekla kao npr: Zabjel, Milonjina ravan, Prosište, Letine,



               4   Isto.
               5   Милош Остојић, Васојевићи у свијетлу ономастике, Ступови — Подгорица, 2001, 314.
               6   Isto, 315.
               7   Милан Булатовић, Лозанска школа са освртом на прошлост краја, Бијело Поље, 1997, 22.
               8   Константин Јиричек, Историја Срба, Књига I, Београд, 1981, 10.
               9   Isto, 11.
               10  Милисав В. Лутовац, nav. delo, 68.
               11  Isto.
               12  Константин Јиричек, Историја Срба, Књига I, 283.
               13  Милисав В. Лутовац, nav. delo, 68.
   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132   133