Page 219 - Zbornik 27
P. 219

224                         Evgenija Blanu{a                    NZ27/2003


                         tetima, grupama srodnih ili geografski povezanih gra|evina, urbanim ce-
                         linama, kao i o ~itavim periodima razvoja arhitekture na odre|enom pro-
                         storu. Najvi{e je pisao o spomenicima srpske sredwovekovne arhitekture,
                         ~ijom se za{titom i prou~avawem uspe{no bavio. Tokom dugogodi{weg
                         bavqewa naukom, Bo{kovi} se dr`ao pouzdanog istoriografskog metoda u
                         prou~avawu i tuma~ewu srpske sredwovekovne arhitekture, zasnovanog na
                         preciznim i potpunim opisima polo`aja spomenika i wihove okoline
                         (oslawaju}i se na topografske i geografske podatke), na vlastitim teh-
                         ni~kim snimcima gra|evina, razlo`nim analizama, komparacijama i za-
                         kqu~cima, uvek utemeqenim na ~vrstim dokazima iz sakupqene gra|e. Uz
                         potpoglavqa o mestu i polo`aju crkava, manastirskih celina, arhitek-
                         tonskim sklopovima i prostornim re{ewima, konstruktivnim elementi-
                         ma (stubovima, stupcima, svodovima itd.), materijalima, razmerama i pro-
                         porcijama, dekoraciji fasada, name{taju i dr. uglavnom su bila prilo`e-
                         na i poglavqa o nere{enim nau~nim pitawima, preduzetim ili neophod-
                         nim restauratorsko-konzervatorskim zahvatima, kao i poglavqa koja sa-
                         dr`e sa`ete istorijske podatke o odre|enom spomeniku.
                               U tuma~ewu srpskog sredwovekovnog graditeqstva, Bo{kovi} je sle-
                         dio podelu Gabrijela Mijea na tri {kole: ra{ku, srpsko-vizantijsku i mo-
                         ravsku. Prou~avaju}i spomenike, uz arhitektonske analize, vr{io je i wi-
                         hovu klasifikaciju prema ovoj podeli, pri ~emu je iznosio i zapa`awa o
                         op{tim osobenostima svake {kole. Osim Mijea, na Bo{kovi}eva shvatawa
                         najvi{e su uticale wegove doma}e kolege, arhitekti Petar Popovi} i An-
                         dra Stevanovi}, istori~ar umetnosti Vladimir Petkovi} i arheolog Mi-
                         loje Vasi}. Wihova predavawa, kwige i konzervatorski rad, podstakli su
                         razvoj Bo{kovi}eve stru~ne metodologije.
                               Rezultate svojih istra`ivawa Bo{kovi} je objavqivao u vode}im
                         nau~nim ~asopisima Jugoslavije. Brojnim i iscrpnim prilozima obele-
                         `io je ~itave periode »Starinara«, »Glasnika Skopskog nau~nog dru-
                         {tva«, »Godi{waka SKA«, »Priloga KJIF«, »Srpskog kwi`evnog gla-
                         snika«, »Umetni~kog pregleda« i »Muzeja«. Istra`ivawa neimarstva pre-
                         zentovao je i u presti`nim inostranim publikacijama. Aktivno je u~e-
                         stvovao na brojnim nau~nim skupovima u zemqi i inostranstvu. Dobitnik
                         je vi{e stru~nih i dru{tvenih priznawa. Preminuo je u Beogradu 1990. go-
                         dine, ostavqaju}i obiman opus i veliki broj sledbenika.
                               U periodu izme|u dva svetska rata, sa nekolicinom istori~ara
                         umetnosti i arhitekata, Bo{kovi} je utemeqio istoriju srpske sredwo-
                         vekovne arhitekture kao nau~nu disciplinu. Bio je ujedno i za~etnik slu-
                         `be za{tite spomenika kulture na ovim prostorima. Iz wegovih in-
                         struktivnih predavawa, priru~nika, monografija, rasprava, priloga i
                         terenskih izve{taja, dragocena saznawa crpele su generacije doma}ih
                         stru~waka.
   214   215   216   217   218   219   220   221   222   223   224